Terug in Nederland!

Na een radiostilte van twee weken, hiermee weer een on-line levensteken. Uiteraard hebben we de afgelopen twee weken gebruikt om met zijn viertjes eens goed aan elkaar te wennen.
Maar eerst even terug naar 26 april...
De vlucht vanuit Beijing is erg meegevallen. Weliswaar een uur vertraging (puur te danken aan het feit dat we op het vliegveld van Beijing na het verlaten van de gate vijf kwartier hebben staan wachten om uberhaupt toestemming te krijgen om op te stijgen. Dat belooft wat voor de Olympische spelen!).
Iris vindt het gewoon heerlijk om op schoot te zitten, dus daarmee kun je prima 11 uur in een vliegtuig zitten. OK, misschien af en toe een slapend been, maar daar valt mee te leven.

Aangekomen op Schiphol konden we bij de bagageband Brenda, Roemer, Madelief, Arda en Marijn al achter het glas zien staan. Dat was een mooi moment om alvast even kennis te maken! Iris weet uiteraard niet wat haar overkomt. Zeker na door de douane gegaan te zijn: daar staan uiteraard ook veel vrienden en familie van de andere adoptiestellen. Om de ontmoeting van Iris, Arda en Marijn de ruimte te geven zijn we dan ook snel met z'n 8-en even elders wat gaan drinken. Volgens de Chinese tijd was het al 2:00 uur 's nachts dus tijd voor ons eerste Nederlandse biertje sinds lange tijd.
Vervolgens de Buisjes richting Warmond en de Peertjes naar Utrecht, en voor Iris haar eerste nacht op haar EIGEN kamer.

De afgelopen twee weken bewust rustig aan gedaan, en met dat heerlijke weer van vorige week valt natuurlijk prima vanuit onze eigen tuin te leven.
Iris heeft ons inmiddels op verschillende fronten verbaasd en is duidelijk al bezig met een inhaalrace. Na drie dagen verraste Iris ons door ineens uit zichzelf te kruipen EN een aantal stappen helemaal los te doen! Het gesloten meisje waar geen beweging inzat en wat zich vast klampte aan pappa, begint zich ineens te ontplooien...
Qua eten is ze inmiddels ook al aardig aangepast, bruin brood en waar mogelijk meeeten met de pot is toch wat anders dan melk en rijstepap.
En een paar dagen geleden is ze inmiddels ook begonnen met brabbelen. Dus dat praten zal te zijner tijd ook wel goed komen. Zoveel aandacht en een grote zus die overal het goede voorbeeld in geeft doet wonderen!

Tussen Iris en Marijn gaat het ook heel goed. Marijn is echt heel lief en heel zorgzaam voor haar kleine zusje. Wel is het uiteraard heel erg wennen dat ze ineens aandacht en allerlei andere zaken moet delen. Maar gelukkig reageert ze dat af op pappa en mamma...

Dus tot nu toe vinden we eigenlijk dat het heel goed gaat (naar omstandigheden) en dat het eigenlijk sneller gaat dan we hadden verwacht (op basis van onze ervaringen met Marijn).
Voorlopig in ieder geval geen wilde plannen van onze kant: even rustig 'stay put' de komende tijd. Maar ook dan is waarbenjij.nu een prima plek om regelmatig een update neer te zetten. toch?